- DLA RODZICÓW
- Autorytet rodzica
- Dokąd po pomoc?
- Komputer i Internet
- Dziecko i alkohol
- Agresja w szkole
- Substancje psychoaktywne
- Stres
- Uzależnienie od telefonu komórkowego
- Apel Twojego Dziecka
- Czym dziecko żyje, tego się nauczy
- Dysleksja rozwojowa
- Postawy rodzicielskie
- 50 rad dla rodziców
- Dekalog dla rodziców
- Dzieci uzdolnione
- Krytyka
- Fonoholizm
- Wiek a odpowiedzialność prawna
- Odpowiedzialność karna
- Co robić kiedy dziecko nie chce się uczyć?
- Pochwały mają moc!
- KONWENCJA O PRAWACH DZIECKA
- 10 kroków
- Kiedy dziecko łamie prawo
- Rozmowa z dzieckiem
- Palenie papierosów
- Hazard
- Sposoby na stres
Autorytet rodzica
Autorytet rodzica to moc wpływania na zachowanie dziecka. To "coś takiego", co każe dziecku podporządkować się woli rodzica, aby poczuć się bezpiecznie. Dla małego dziecka mama i tata są jedynym źródłem poczucia bezpieczeństwa. Niezachwiany autorytet rodzic posiada do 9 - 10 roku życia swojej pociechy. Potem dziecko opanowuje sztukę gromadzenia informacji, analizowania ich, uogólniania i porównywania. I jest to moment, w którym zwykle rodzic uświadamia sobie, że autorytet nie wynika z samego faktu bycia rodzicem, i że nie został mu dany raz na zawsze. Aby zbudować autorytet późniejszy, który pozwoli zachować szacunek dorastających dzieci, należy pamiętać o pewnych zasadach:
- Nigdy nie okłamuj swojego dziecka. Mów mu prawdę tak, by zrozumiało. Jeśli temat jest poważny, powiedz mu, że wrócicie do tej rozmowy, gdy będzie starsze.
- Dbaj o zgodność słów z czynami. Nie rób czegoś, co potępiasz i nie potępiaj czegoś, co robisz.
- Nie ukrywaj swojej niewiedzy. Jeśli nie potrafisz dziecku odpowiedzieć na pytanie, przyznaj się do tego i obiecaj, że zdobędziesz potrzebną informację. Pamiętaj, by dotrzymać słowa.
- Zawsze dotrzymuj słowa!
- Bądź konsekwentny, ale dopuszczaj możliwość dyskusji i negocjacji. Nie bój się zmienić zdania, gdy argumenty dziecka są sensowne.
- Jeśli nie miałeś racji, przyznaj się do tego.
- Jeśli o czymś zapomniałeś lub nie dotrzymałeś słowa, nie tłumacz się okolicznościami. Powiedz, że zapomniałeś, ale naprawisz błąd.
- Jeśli dziecko mówi do ciebie poważnie, wysłuchaj je poważnie i poważnie odpowiedz.
- Nigdy nie ośmieszaj dziecka i nie stawaj przeciwko niemu, zwłaszcza w obecności jego kolegów.